Κλειστά
σύνορα! Κόσμος γαζωμένος στα σύρματα, καθηλωμένος στην αιώρηση μεταξύ πουθενά
και τίποτα! Τα όπλα στοχεύουν παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους, αθώους! Τα χημικά
πέφτουν πάνω σε οικογένειες! Πιο πριν πτώματα στο...
Αιγαίο! Πνιγμός! Σα να μην
υπάρχει γη για αυτόν τον κόσμο! Μια πρωτοφανής στην Ιστορία των ανθρώπων
τραγωδία εξελίσσεται μπροστά σε μάρτυρες αδιάφορους και κήρυκες μιας
αμοραλιστικής ηθικής. Περιπλανώμενος λαός, που εγκαταλείπει μια πατρίδα για να
γλιτώσει από πόλεμο, χαλασμό, βιασμό, φανατισμό, τρέλα, πείνα. Μια εποχή, όπου
άνθρωποι πληρώνουν άλλους ανθρώπους για να τους μεταφέρουν με τα πόδια, με
αυτοκίνητα, με φουσκωτές τρύπιες βάρκες, από άγνωστα μέρη, από πελάγη άγρια,
από θάλασσες μερωμένες, από φαράγγια φοβερά, από κάμπους όλο ήλιο, από πόλεις
εχθρικές. Να σαι ο ξένος, ο περιττός, ο ενοχλητικός! Και σιγά σιγά το φίδι να
σφυρίζει πως είσαι και ο εχθρός! Ενας εχθρός όλο μάτια μεγάλα, σκούρα, σαν
νύχτες, παιδικά, που μόνο ρωτάνε χωρίς φωνή το γαμημένο το «γιατί».
Πάνω, ψηλότερα από μας στο χάρτη, πριν τα
δακρυγόνα, το ξύλο, τα ψωμιά να πετιούνται σαν πέτρες σε κεφάλια σκούρα! Και
εκείνη η παλιοδημοσιογραφίνα να βάζει τρικλοποδιά στον πατέρα με το μωρό στην
αγκαλιά, να πέσει, να πάρει πλάνο! Και μετά τα ΟΧΙ. Τα συρματοπλέγματα και οι
τοίχοι! Απαγόρευση! Τα μπροστινά κράτη, τα αδύναμα, σου λέει, που ορθώνουν
ανάστημα στους άλλους αδύναμους! Υπο το βλέμμα της μεγάλης ευρωπαϊκής
ηγεμόνισας Γερμανίας! Και εδώ, στην άκρη της Βαλκανικής χερσονήσου, της
Μπαλκάν, της στρογγυλής γης, το κακό θεριεύει! Ένας Βούλγαρος έχει τανκς
και κυνηγά τους Σύριους, βασανίζοντας τους, για να μη περάσουν στη πόλη του.
Τους βάζει να κυλιούνται στο χώμα και τους χώνει τις κάνες του στους κροτάφους.
Θέλει και επιχορήγηση από το κράτος, ενώ λέει πως κυνηγώντας Σύριους είναι κάτι
σαν σπορ, γυμνάζεται κιόλας! Χιλιάδες μοναχά παιδιά, κάθε ένα και μια ιστορία –
πληγή, έρμα κοιμούνται στα μεγάλα δάση.
Αλλα μωρά, λέει, έχουν
χρησιμοποιηθεί απ τα κοράκια ως θυσίες για να αναγκαστούν οι ναυτικές
στρατωτικές δυνάμεις να τους περισυλλέξουν! Κάπου 10.000 παιδιά έχουν χαθεί σε
θάλασσες, δρόμους και φώτα μοχθηρών πολιτειών που σαν δράκοι οσμίζονται
ανυπεράσπιστη σάρκα!
Και ένα μωρό γεννήθηκε στην Ειδομένη! Το
πλένανε έξω απ τις σκηνές, πάνω απ τις λάσπες. Η ζωή δεν σταματά! Η ανθρωπιά
ψυχομαχά μόνο. Φωτογραφίες. Άνθρωποι στην περιοχή ανοίγουν τα σπίτια τους.
Φιλοξενούν οικογένειες σαν αγαπητούς συγγενείς, αφήνουν τα λουτρά τους να
πλυθούν οι άνθρωποι, οι καθαρθούν απ το νερό, σε μια φευγαλέα αίσθηση σπιτικού,
προσφέρουν τις κουζίνες τους να μαγειρέψουν σαν όπως κάνουν πάντα οι
οικογένειες, στρώνουν κρεβάτια και μοιράζουν τα τελευταία τους έχοντα. Σα ζωή.
Φυσικά στα ΜΜΕ, δε στεκόμαστε σ αυτούς,
που ανοίγουν σπίτια και δίνουν στέγη σε παιδιά και οικογένειες. Δε στεκόμαστε
σε αυτούς που πάνε εθελοντές και δουλεύουν με τα 24ωρα, ούτε στους γιατρούς,
ούτε σε εκείνους που απ τα λίγα ευρώ της φτωχικής τσέπης, ούτως ή άλλως, πάνε
φαγητά, νερά, φάρμακα, είδη υγιεινής στους άλλους! Στεκόμαστε σε εκείνους τους άλλους,
που πουλούσαν 4 ευρώ, το νερό το πλαστικό το μικρό μπλουκαλάκι και για δέκα
ευρώ φόρτιζαν τα κινητά. Και καλά κάνουμε! Γιατί η Ελλάδα της προσφυγιάς και
της μετανάστευσης είναι αδύνατον να μην δίνει αίμα καρδιάς στον πόνο του άλλου.
Και ένας Σύριος γιατρός λέει πρωί σε κάποια κάμερα, με τα μάτια υγρά: «Άγγελοι
μου φαίνονται οι Έλληνες. Άγγελοι». Σιγά τα χερουβείμ και τις
ταξιαρχίες! Αλλά απ την άλλη τα κλειστά σύνορα των άλλων; Πόσο βαραίνουν το
κάρμα των λαών τους; Πριν λίγες δεκαετίες, ούτε καν αιώνα, με τους ανθρώπους να
ζουν ακόμα, εκείνης της φρικαλέας στιγμής της Ιστορίας, εκατομμύρια άνθρωποι
σκοτώθηκαν απάνθρωπα, γιατί ένας πυρετωδώς παθιασμένος, δαιμονιακός κακός
έπεισε μια Ευρώπη να τον ακολουθήσει.
Γιατί στο Ολοκαύτωμα δεν
συμμετείχαν μόνο οι Ναζί, ούτε καν μόνη της η Γερμανία. Οι σύμμαχοι του Άξονα
ήταν ακόμα περισσότερο φιλότιμοι να ξεπεράσουν τον «αφέντη», σκοτώνοντας
απευθείας Εβραίους, φυσικά και μετά άτομα με ειδικές ανάγκες, τσιγγάνους,
ομοφυλόφιλους, κομμουνιστές, μασόνους, μάρτυρες του Ιεχωβά, Σέρβους,
Πολωνούς πολλούς και Ρώσους, κληρικούς και διανοούμενους! Λοιπόν; Η σκληρότητα,
η απονιά, η κακία των προγόνων βαραίνουν τα τέκνα, όπως ισχυριζόταν οι μεγάλοι
ποιητές του αρχαίου δράματος; Και πως δεν φοβούνται πως η θεία δίκη θα πέσει
σαν οργισμένος, ολόκαυτος κεραυνός κάθε Δία της ανθρωπότητας πάνω στα κεφάλια
τους;
Πριν λίγες μόνο δεκαετίες τα κράτη έκαναν
πάλι επιλογή. Γιατί το κακό και το καλό είναι θέμα επιλογής και κανέναν άλλοθι
άγνοιας δεν υπάρχει. Τότε, τα κράτη επέλεξαν! Με πρότυπα τον ιταλικό φασισμό
και τον γερμανικό ναζισμό, στηρίγματα τον αντικομμουνισμό, την έλλειψη
δημοκρατικών θεσμών και αφορμή την οικονομική κρίση που και τότε σάρωνε στην
Ευρώπη επιβάλλονται αυταρχικές λύσεις και δικτατορικά καθεστώτα όπως σε: Ουγγαρία-1919,
Ισπανία- 1923 και 1936, Πολωνία- 1926, Πορτογαλία- 1926, Αλβανία- 1928,
Γιουγκοσλαβία- 1929, Λιθουανία- 1929, Εσθονία- 1933, Αυστρία- 1933, Λετονία-
1934, Βουλγαρία- 1934, Ελλάδα-1936, Ρουμανία-1938. Ο αυταρχισμός πήρε διάφορες
μορφές, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούσαν σε κάθε χώρα. Και μετά ήρθε το
Ολοκαύτωμα! Θα βοηθούσαν, θα κυνηγούσαν ή θα κάναν πως δε ξέρουν τι συμβαίνει
με τους Εβραίους! Ο βίαιος αντισημιτισμός θριαμβεύει σαν πανδημία!
«Από όλους τους συμμάχους της
Ναζιστικής Γερμανίας, η Ρουμανία φέρει την ευθύνη για τους
θανάτους περισσότερων Εβραίων από οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός της Γερμανίας. Οι
δολοφονίες που διαπράχθηκαν στο προγκρόμ του Ιασίου, τη σφαγή της Οδησσού, και σε Μπογκντάνοβκα, Ντομάνκοβα και
Πέτσιορα, για παράδειγμα, ήταν από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα που διαπράχθηκαν
κατά των Εβραίων οπουδήποτε κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος». Σ αυτό το
συμπέρασμα καταλήγει επίσημα το Ρομανικό κράτος. Μαζί με τα μισητά γερμανικά
Τάγματα Θανάτου και τους παράφορους Ουκρανούς πολιτοφύλακες, το καθεστώς του Ίον Αντονέσκου στη Ρουμανία ήταν άμεσα υπεύθυνο για το θάνατο 280.000 έως
380.000 Εβραίων. Μερικές από τις μεγαλύτερες σφαγές περιλαμβάνουν 54.000
Εβραίους που δολοφονήθηκαν στην Μπογκντάνοβκα, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Ρουμανία. Σχεδόν 100.000 Εβραίοι
δολοφονήθηκαν στην κατεχόμενη Οδησσό και πάνω από
10.000 δολοφονήθηκαν στο πογκρόμ του Ιασίου.
Στην φασιστική Ιταλία, πάλι, από το 1938 με νόμο, περιορίζονταν τα δικαιώματα των
Εβραίων, αλλά μετά την πτώση του Μουσολίνι οι 8.369 Εβραίοι
της χώρας απελάθηκαν σε γερμανικά στρατόπεδα και λιγότεροι από χίλιοι επέζησαν
απ την φρίκη. Μικρά στρατόπεδα συγκέντρωσης υπήρχαν στην Ιταλία, με τη λογική
της εθνοκάθαρσης του φασισμού. Ενα τους, το στρατόπεδο Ριζιέρα ντι Σαν Σάμπα διέθετε κρεματόριο, όπου εκεί κάηκαν
5.000 άνθρωποι, λίγοι Εβραίοι και οι περισσότεροι κομμουνιστές. «Αν δεν μπορεί
να τραφεί ο λαός μας, τότε απαιτούμε να εξαφανιστούν όλοι οι ξένοι» διακύρηττε
το φίλο Ναζιστικό κόμμα και οι Ιταλοί, δυστυχώς βιάστηκαν να συνταχθούν μαζί
τους!
Στη μεγάλη και πάντα πρωτοπόρα Γαλλία
της Γαλλικής Επανάστασης και του Διαφωτισμού, που τον Φεβρουάριο του 1934
είχε γνωρίσει τεράστια καθεστωτική κρίση, ο φασισμός έχει απήχηση μεταξύ των
διανοουμένων και νεαρών αστών. Ακροδεξιές οργανώσεις πως η Δέσμη του Ζωρζ
Βαλουά, τα Πατριωτικά Νιάτα του Ταιττινζέ, ο Πύρινο Σταυρό του
αντισυνταγματάρχη ντε Λαρόκ έχουν ήδη προετοιμάσει νοοτροπίες ώστε αργότερα, η
αστυνομία της φιλογερμανικής κυβέρνησης του Βισύ, να προχωρήσει σε βίαιες
συλλήψεις 75.000 Εβραίων, που αφού βασανίστηκαν και αρπαχτήκαν οι περιούσιες
τους, διαλυθήκαν οι οικογένειες τους και ξεριζώθηκαν απ τη Γάλλια, βρήκαν
φρικτό τέλος στα κρεματόρια των Ναζί. Οι Γάλλοι το φέρουν βαρέως. Αναφορές στην
μαύρη Ιστορική στιγμή γίνονται στο σινεμά τους, στην λογοτεχνία τους, αλλά και
στο δημόσιο πολιτικό τους λόγο. Αντίθετα στην Ολλανδία προτιμούν να ξεχάσουν
πως η κατοχική κυβέρνηση και η αστυνομία συμμετείχαν στις συλλήψεις 100.000
Εβραίων. Ιδιαίτερα σκληρή, σαδιστική και φασιστική ήταν η Φάλαγγα Χόϊνεγκε, μια ομάδα παλληκαράδων που κυνήγησε και
παρέδωσε 9.000 Εβραίους για απέλαση, τους οποίους αφού έπιανε τρομοκρατούσε,
βασάνιζε και φέρονταν φριχτά. Παρ όλα αυτά τον Φεβρουάριο του 1941 οι Ολλανδοί,
με την παρότρυνση των ηγετών των συνδικαλιστικών φορέων, πραγματοποίησαν γενική
απεργία, με μεγάλη συμμετοχή, διαμαρτυρόμενοι για την απάνθρωπη μεταχείριση των
Εβραίων.
Η Βουλγαρία προστάτευσε τον εβραϊκό πληθυσμό της με σθένος και απαίτηση
στους συμμάχους της Ναζί. Δεν έκανε το ίδιο για τους Εβραίους των κατεχόμενων απ’ αυτήν
περιοχών της Ελλάδας, όπου απέλασε περισσότερους από 11.000 Εβραίους για τα
ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου! Στην Σλοβακία απέλασαν άνευ δισταγμού, 70.000
Εβραίους, από τους οποίους δολοφονήθηκαν οι… 65.000!
Η Ουγγαρία ήδη απ το 1930, είχε αυξημένες
εμπορικές συναλλαγές με την Ιταλία και την Γερμανία με σκοπό να ανακάμψει από
την Μεγάλη Ύφεση! Η Γερμανία και η Ουγγαρία υπέγραψαν εμπορική συμφωνία, η οποία
βοήθησε τεχνητά να βγει η δεύτερη από τη οικονομική κρίση, αλλά να της είναι
εξαρτημένη πλήρως. Ο Χίτλερ προκειμένου να εδραιώσει τις πολιτικές και τους
στόχους του ναζιστικού κόμματος, υποσχέθηκε στους Ούγγρους εδαφικά προνόμια και
επιστροφή χαμένων εδαφών. Το 1939 παρουσιάστηκε στην χώρα η καταναγκαστική
εργασία, που αφορούσε στους Εβραίους της Ουγγαρίας. Δίνοντας σα να ταν δωράκι
μεγάλο μέρος της Σλοβακίας στην Ουγγαρία αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της
Τρανσυλαβνίας στην Ρουμανία, ο Χίτλερ κατάφερε να χει μέχρι τέλους τις δυο
αυτές μεγάλες χώρες υπηρέτες του. Στις 20 Νοεμβρίου 1940, η Ουγγαρία
προσχώρησε στις δυνάμεις του Άξονα. Ο πρωθυπουργός της χώρας αυτοκτονεί και
αναλαμβάνει νέος ακροδεξιός. Αποτέλεσμα; Το 1941 απέλασαν 20.000
Εβραίους από τα προσαρτημένα εδάφη της Ουκρανίας, στο Κάμιανετς-Ποντίλσκι στο κατεχόμενο από τους γερμανούς
μέρος της χώρας. Και οι 20.000 δολοφονήθηκαν από γερμανικά Τάγματα
Θανάτου! Ο στρατός και η αστυνομία δολοφόνησαν χιλιάδες Εβραίους και Σέρβους
στο Νόβι Σαντ τον Γενάρη του 1942. Παρόλα αυτά, η ακροδεξιάς κυβέρνηση του Χόρτυ δεν απέλασε τους Εβραίους
της Ουγγαρίας αντιστεκόμενη στις πιέσεις των Ναζί με κάθε τρόπο.
Οι Εβραίοι λοιπόν της Ουγγαρίας,
επιζούν μέχρι το 1944, όταν η κυβέρνηση
ανατρέπεται. Λίγο πριν το τέλος της φρίκης και την ήττα της Γερμανίας, ενώ ο
καιρός τελειώνει για τους Ναζί, η νέα κυβέρνηση και η Ουγγρική αστυνομία με
ιδιαίτερο ζήλο, συνεργαστήκαν με τα SS και συνέλαβαν
440.000 Εβραίους για τα στρατόπεδα εξόντωσης. Ακόμα 20.000 Εβραίοι της Βουδαπέστης εκτελέστηκαν στις όχθες του Δούναβη από Ουγγρικές δυνάμεις. Ο πόλεμος τελειώνει, τα
ίχνη πρέπει να εξαφανιστούν και οι επόμενες γενιές να μην μπορούν να μιλήσουν
με στοιχεία. 70.000 Εβραίοι εξαναγκάζονται σε πορεία θανάτου προς την Αυστρία. Μέσα στον βαρύ κέντρο – ευρωπαϊκό χειμώνα πεθαίνουν
απ την παγωνιά, την ασιτία, την εξουθένωση, τις κακουχίες.
Στην ταραγμένη Ουκρανία, στα μέσα Ιουλίου
του 1941 οι αγριεμένοι εθνικιστές δολοφόνησαν 4.000 Εβραίους στο Λβιβ και άλλους 2.000 στα τέλη του μήνα,
κατά τη διάρκεια αιμοσταγούς και φοβερού πογκρόμ. Τα Γερμανικά Τάγματα Θανάτου, μαζί με Ουκρανούς δοσίλογους, δολοφόνησαν
33.000 Εβραίους του Κιέβου το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς.
Οι Ουκρανοί πολιτοφύλακες συμμετείχαν
ενθουσιωδώς σε φόνους Εβραίων άλλων χωρών, όπως σε ρουμάνικα στρατόπεδα
συγκέντρωσης.
Στην Λιθουανία και στην Λετονία,
πολιτοφύλακες μαζί με τα Γερμανικά Τάγματα Θανάτου, προχώρησαν στην εξόντωση
των εβραϊκών πληθυσμών, ενώ βοήθησαν, εθελοντικά και με ενθουσιασμό, τους
Γερμανούς στην φρικαλέα εκκένωση του Γκέτο της Βαρσοβίας. Ήταν τα καλά παιδιά των Ναζί! Μόνο η εθελοντική, φασιστική
πολιτοφυλακή της Λετονίας, η Arajs Commando, δολοφόνησε 26.000 Εβραίους της χώρας και βοήθησε να εκτελεστούν άλλες
60.000. Στην Εσθονία, πάλι, οι 4.500 Εβραίοι, έχοντας δεχθεί μεγάλη, ήδη, βία
απ το ντόπιο καθεστώς και καταλαβαίνοντας τη φρικτή μοίρα που τους περίμενε,
καταφέρνουν να αποδράσουν με κάθε τρόπο στην Σοβιετική Ένωση, ακολουθώντας τον
Κόκκινο Στρατό. Όσοι δεν πρόλαβαν, ή επέλεξαν να μείνουν πίσω δολοφονήθηκαν
όλοι από ντόπιους φασίστες και ναζιστικά Τάγματα Θανάτου. Ένας μεγάλος
αριθμός πολιτών των τριών Βαλτικών χωρών , περίπου 50.000 Λιθουανοί, συν
140.000 Λετονοί και δεκάδες χιλιάδες Εσθονοί πολέμησαν το 1941-44 στο πλευρό
των χιτλερικών, ως οπλίτες των Waffen SS και της λεγόμενης «Βοηθητικής
Αστυνομίας». Συνολικά, συγκροτήθηκαν δύο λετονικές και μία εσθονική μεραρχία
των SS, δύο διαφορετικά σώματα λιθουανών «εθελοντών», καθώς και 26 εσθονικά, 41
λετονικά και 35 λιθουανικά τάγματα «Βοηθητικής Αστυνομίας».
Εκτός από τη
Βαλτική, οι μονάδες αυτές έδρασαν επίσης σε Ουκρανία, Λευκορωσία και Πολωνία,
πρωτοστατώντας σε μαζικές εκτελέσεις αμάχων και κυρίως στο Ολοκαύτωμα Εβραίων,
αλλά και Τσιγγάνων. Ορισμένες μονάδες, όπως το 12ο τάγμα των λιθουανικών
βοηθητικών αστυνομικών δυνάμεων, συγκαταλέγονταν στους αγριότερους φονιάδες του
Γ’ Ράιχ. Με την είσοδο της Βέρμαχτ στη Βαλτική, οι τοπικές ναζιστικές
οργανώσεις γιόρτασαν την «απελευθέρωση» τους από τους κομμουνιστές, με τρομερά
λουτρά αίματος. Στο Κάουνας, γράφει έκθεση της χιτλερικής Einsatzgruppe Α,
«λιθουανοί παρτιζάνοι σκότωσαν μέσα στην πρώτη βδομάδα 3.800 από τους 30.000
Εβραίους της πόλης, έκαψαν ολοκληρωτικά εβραϊκά οικοδομικά τετράγωνα και
ισοπέδωσαν τις συναγωγές». Η στάση των επίσημων αρχών των τριών χωρών,
των μόνων μελών στην Ευρωπαϊκή Ένωση απ τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες,
απέναντι στην Ιστορία και στις αιμοσταγείς πράξεις των παππούδων τους είναι όχι
μόνο η ένοχη σιωπή αλλά και η ανοχή. Στις 5 – 9 – 1991 δημοσίευμα των
«New York Times» είχε αποκάλυψε ότι ένας μεγάλος αριθμός ντόπιων εγκληματιών
πολέμου είχε ήδη αποκατασταθεί, εν ζωή ή μετά θάνατον, με βάση ένα νόμο περί
αμνηστίας του 1990.
Σύμφωνα δε με το BBC (26 – 1 – 2000), τουλάχιστον 40 μέλη
της ναζιστικής σχεδόν σαδιστικής Arajs Komando, που διεκπεραίωσε το Ολοκαύτωμα
στη Λετονία, έχουν συντάξεις ως αντιστασιακοί! Στην Εσθονία, οι βετεράνοι των
Waffen SS παρελαύνουν κάθε Ιούλιο, παρασημοφορημένοι από το εκεί υπουργείο
Άμυνας. Στα έντυπα όλου σχεδόν του κόσμου, δημοσιεύτηκε το ότι στις 26 Ιουνίου
του 1999 πραγματοποιήθηκε η επίσημη ανακομιδή των οστών του «μαχητή της
ελευθερίας» Αλφόνς Ραμπάνε, κορυφαίου αξιωματικού των SS. Ο άνθρωπος αυτός,
μετά τον πόλεμο είχε μετοικίσει στο Λονδίνο, όπου διεύθυνε για την
Ιντέλιτζενς Σέρβις το εσθονικό αντικομουνιστικό αντάρτικο. Η τελετή έγινε
δημοσία δαπάνη και αποδόθηκαν τιμές ήρωα!
Τέλος στην Κροατία, το ανεξάρτητο
ναζιστικό κράτος, δημιούργημα με τη βοήθεια των Γερμανών, του Αντε Πάβελιτς και
της Ουστάσι, μιας φασιστικής οργάνωσης που είχε ως στόχο την εξόντωση όλων των
Σέρβων στην Κροατία δολοφόνησε χιλιάδες Σέρβους, που κάποιοι τους υπολογίζουν δεδομένων
των συνθηκών μη καταγραφής ληξιαρχικών πράξεων στο 1.000.000! Δολοφόνησαν ακόμα
20.000 Εβραίους και 26.000 Τσιγγάνους, ενώ απέλασαν άλλους 7.000 Εβραίους στα μεγάλα γερμανικά στρατόπεδα
εξόντωσης, μιας και αυτών ο νταλκάς ήταν οι Σέρβοι και για τους Εβραίους, απλά
έκαναν την χάρη στους Γερμανούς. Από τους Εβραίους της Κροατίας, μόλις το
ένα πέμπτο επέζησε ως τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Πιο πριν, η
κυβέρνησης της Ουστάσι ψήφισε φυλετικούς νόμους σύμφωνους με την ιδεολογία της
ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας, με έμφαση στα κροατικά εθνικά
θέματα.
Ήδη από τον Απρίλιο του 1941 διατάχθηκε η ποινή του θανάτου για
«προσβολή της τιμής και τα ζωτικά συμφέροντα των κροατικού λαού και την
επιβίωση του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας». Ακολουθήθηκε νομοθεσία για
«έννομη τάξη φυλών» και την «Έννομη τάξη της προστασίας του Άριου αίματος και
την τιμή του κροατικού λαού», ενώ τον Ιούνιο του 1941 θεσπίστηκε το «Τάγμα της
δημιουργίας και τον ορισμό της φυλετικής πολιτικής επιτροπής». Οι κανονικές
φυλακές δεν μπορούσαν πλέον να διατηρήσουν το ποσοστό των νέων κρατουμένων και
η κυβέρνηση έφτιαξε το κολαστήριο – στρατόπεδο συγκέντρωσης Γιασένοβατς, έξω
από το Ζάγκρεμπ. Θα επακολουθήσουν αλλά 11 στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτου.
Η Ουστάσι άρχισε να πραγματοποιεί σκόπιμη εκστρατεία της μαζικής δολοφονίας,
απέλασης και αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει θρησκευτικό προσηλυτισμό σε μια
προσπάθεια να αρθούν οι ανεπιθύμητοι: Σέρβοι, Εβραίοι, Τσιγγάνοι , διαφωνούντες
Κροάτες και άλλοι. Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Γιασένοβατς θα γίνει ο τόπος της
δολοφονίας των μέχρι εκατό χιλιάδων ανθρώπων και είναι το τρίτο μεγαλύτερο
στρατόπεδο – κόλαση του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι το τέλος του
πολέμου, οι Σέρβοι της Κροατίας μειώθηκαν στο 14% του πληθυσμού.
Γιατί όλα αυτά
τα λέμε τώρα; Διότι η Ιστορία δημιουργεί νέα θύματα και θύτες και μοιάζει να
γυρνά ήδη, τις μυλόπετρες της και να μας συντρίβει στο επόμενο γύρισμα. Και
επειδή οι «λαοί που δε θυμούνται την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την
επαναλάβουν»! Και όταν κοιτάς τα σκούρα μάτια των παιδιών στην Ειδομένη, στη
Κω, στην Μυτιλήνη, στα νερά του Αιγαίου, προσφυγές από έναν πόλεμο που δεν
τελειώνει, να αναζητούν γη να αναστήσουν ελπίδα και να βρίσκουν κλειστά σύνορα,
φοβάσαι! Φοβάσαι πως αντηχήσει στο συνειδητό της ανθρωπότητας, ο αντίλαλο από
τα λόγια του Ιταλοεβραίου Πρίμο Λέβι, που επέζησε απ το Άουσβιτς: «… αυτό που
συνέβη είναι μια Ύβρις που καμιά προσευχή δεν μπορεί να την εξευμενίσει, καμιά
συγχώρεση, καμιά εξιλέωση των ενόχων, τίποτα απ’ όσα είναι στη δύναμη του
ανθρώπου δεν μπορούν να την επανορθώσουν. Εάν ήμουν Θεός, θα έφτυνα στη γη την
προσευχή τους…»… Γράφει
η Αλεξάνδρα Τσόλκα kourdistoportocali.com
