Αγρίνιο: Τέλος... εποχής για την Καπνοβιομηχανία Παπαστράτου
εταιρεία «Φίλιπ Μόρις», όπως αναφέρει η εφημερίδα "Μαχητής". Μια κοινή πορεία που διήρκησε πάνω από 100 χρόνια, φτάνει στο τέλος της.
Η «Φίλιπ Μόρις» μείωσε το προσωπικό από δεκαπέντε σε εννέα άτομα (δια της οικειοθελούς αποχώρησης και με γενναία αποζημίωση είναι αλήθεια) και περιόρισε δραματικά τον κύκλο δραματικά τον κύκλο εργασιών.
Το ιστορικό
Το εργοστάσιο ιδρύθηκε το 1975 από την εταιρεία «ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ ΑΒΕΣ» ως συσκευαστήριο καπνού. Ήταν ένας ουσιαστικός αναπτυξιακός πυλώνας για την περιοχή, αλλά και μια λύση για το εργασιακό ζήτημα της περιοχής, αφού δούλευε συνεχώς σε 3 βραδιές και έφτανε να απασχολεί έως και πάνω από 700 άτομα. Ένα εργοστάσιο πρότυπο σ΄ ένα χώρο 120 στρεμμάτων.
Αυτή η παραγωγική περίοδος συνεχίστηκε αδιάλειπτα για 17 χρόνια. Ο κόσμος χόρτασε ψωμί.
Έρχεται όμως το 1992, οπότε το εργοστάσιο κλείνει για οικονομικούς λόγους ή μάλλον για λόγους οικονομίας.
Μεσολαβούν 3 χρόνια πλήρους απραξίας. Το 1995 το εργοστάσιο ξανανοίγει σαν «γραμμή Μπέρλεϊ». Έχει δηλαδή ως αντικείμενο το πρώτο στάδιο επεξεργασίας καπνού. Εργαζόμενοι συνολικά είκοσι… Οι χώροι των 55.000 τετραγωνικών μέτρων (στεγασμένων) που έσφυζαν από εργασία και παραγωγή, απέμειναν με δύο δεκάδες εργαζομένους.
Τα χρόνια περνούν και έρχεται το 2003. Μια χρονιά σταθμός για την ιστορία της οικογένειας Παπαστράτου, αλλά και του Αγρινίου. Η εταιρεία «ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ ΑΒΕΣ» αγοράζεται εξ΄ ολοκλήρου από τη "Φίλιπς Μόρις" και βέβαια μέσα στο πακέτο είναι και το κτίριο της Μεγάλης Χώρας. Πέντε χρόνια αργότερα το 2008, τα γραφεία και το εργοστάσιο στον Πειραιά κλείνουν και η έδρα μεταφέρεται στον Ασπρόπυργο.
Η παραγωγή «γραμμής Μπέρλεϊ» συνεχίζει ως το 2009, οπότε το πάλαι ποτέ εργοστάσιο μετατρέπεται σε αποθήκες διακίνησης καπνού. Τα καπνά μεταφέρονται στις αποθήκες της Μεγάλης Χώρας και από εκεί προς τα Ευρωπαϊκά εργοστάσια (κατά 60%) και προς τα κεντρικά στον Ασπρόπυργο (κατά 40%). Τουλάχιστον υπάρχει δουλεία για φορτηγά και εταιρείες μεταφορών.
Ο επίλογος της υπερεκατονταετούς ιστορίας
Πρόσφατα η διοίκηση της "Φίλιπ Μόρις" ειδοποίησε το διευθυντή και τους εργαζομένους ότι θα μεταφέρει στην Ολλανδία, σε μισθωμένους χώρους, ένα μεγάλο μέρος των προς αποθήκευση καπνών της ( περίπου το 60%) διότι το Ελληνικό κράτος τους χρωστά 18 εκατ. ευρώ από επιστροφές ΦΠΑ και δεν τους τα δίνει. Επέλεξαν, λοιπόν την Ολλανδία διότι υπολόγισαν ότι τους συμφέρει να πληρώνουν ενοίκια και διπλάσιες μεταφορές, παρά να τους κοροϊδεύει το ανύπαρκτο κράτος της Ψωροκώσταινας και να τους τρώει το ΦΠΑ που δικαιούται. Όμως αυτή η καθοριστική μείωση της αποθήκευσης, σημαίνει και μείωση του προσωπικού (κατά 40%). Έξι άτομα έφυγαν μέσω οικειοθελούς αποχώρησης και έμειναν πλέον μόνο εννέα.
Η λογική επαγωγή οδηγεί στη βεβαιότητα ότι το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου είναι πια θέμα χρόνου. Η "Φίλιπ Μόρις" διοικείται από τεχνοκράτες και από ανθρώπους που ούτε τους δένει τίποτα, ούτε χρωστούν τίποτα στο Αγρίνιο. Η σκέψη τους και η λειτουργία τους υποβάλλονται από μια μόνο παράμετρο. Από την προάσπιση των συμφερόντων τους, και καλά κάνουν οι άνθρωποι.
Όμως για τούτη την πόλη και τους κατοίκους της, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Το κλείσιμο του εργοστασίου θα σημάνει και το τέλος μιας ιστορίας που έγραψε η οικογένεια Παπαστρατέων. Μιας ιστορίας απόλυτα ταυτισμένης με την πορεία στο χρόνο και την ανάπτυξη του Αγρινίου.
Τα τέσσερα αδέλφια (Επαμεινώνδας 1878-1953, Ιωάννης 1879-1958, Σωτήρης 1883-1940, Ευάγγελος 1884-1973) αγάπησαν και ευεργέτησαν την πόλη όσο κανείς άλλος.
Παρόλα αυτά έφυγαν πικραμένοι απ΄ αυτή , λόγω της συμπεριφοράς μιας συγκεκριμένης κάστας Αγρινιωτών.
ΜΑΧΗΤΗΣ
