Η απάντηση είναι απλή.
Παλαιόθεν παρακολουθώ κατ΄επιλογή και εφ΄όσον προσκαλούμαι, ενδιαφέρουσες προσωπικές προσπάθειες και πολιτικών μου ανταγωνιστών, που είναι κατά τεκμήριο αξιόλογοι δημόσιοι λειτουργοί. Ιδίως
όταν αυτοί έχουν ισχυρό μορφωτικό επίπεδο
όταν έχουν τουλάχιστον διοικήσει ένα περίπτερο,
όταν έχουν κολλήσει τουλάχιστον ένα ένσημο,
όταν δεν λαϊκίζουν ούτε παριστάνουν τον παλληκαρά με τα λόγια στα δύσκολα, κρατώντας όμως τους υπουργικούς θώκους,
όταν δείχνουν παρεξηγήσιμη προγραμματική συνέπεια (τι ελάττωμα κι αυτό για σύγχρονο πολιτικό),
όταν γνωρίζουν να αξιοποιούν κάθε χρήσιμη ιδέα και κάθε δημιουργικό συνεργάτη για να πετυχαίνουν το στόχο τους και κυρίως
όταν δεν έχουν καμία πολιτική ανασφάλεια, γιατί εργάζονται για την επόμενη μέρα που δεν θα είναι οι ίδιοι στην "καρέκλα" αλλά οι διάδοχοί τους, τότε δεν χάνεις το χρόνο σου ακούγοντάς τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι απλώς ένας απ΄αυτούς, αλλά επίσης ξέρει, ακούει, δεν σιωπά, δεν βολεύεται, μάχεται και πράττει.
Ενυπάρχοντες στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, οι ικανοί πολιτικοί αντίπαλοι, την ισχυροποιούν και προκαλούν εκατέρωθεν άμιλλα χρήσιμου έργου και ευπρεπούς πολιτικής συμπεριφοράς .
