Δυο πρόσφατα παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά. Τα κανονικά μαθήματα, σε πολλά σχολεία, ξεκίνησαν μέσα Οκτωβρίου λόγω κενών, και η απόφαση Αρβανιτόπουλου για τις μετεγγραφές πάει να διαλύσει τα πανεπιστήμια.
Πόσο πρέπει να περιμένουμε να διορθωθεί η κεντρική εξουσία στη σχέση της μ΄ αυτό που ονομάζουμε παιδεία; Σε σχέση μ΄ αυτό που όλοι θεωρούμε ως βασική αιτία που η χώρα κατάντησε ο περίγελος της Ευρώπης. Αφού ξέρουμε τι φταίει, γιατί δεν κάνουμε κάτι να το αλλάξουμε, γιατί δεν σταματάμε να αποφασίζουμε πάντα λάθος για όλα;
Oι καταλήψεις που πολλαπλασιάζονται σε όλη την Ελλάδα είναι δείγμα σήψης. Και μην ακούω ότι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι μπαχαλάκηδες. Όχι. Φταίει η σαπίλα του συστήματος που προσπαθεί να μορφώσει ανθρώπους του 2014 με μεθόδους του 1960! Αυτό εκμεταλλεύεται ο κάθε πολιτικάντης που ξεσηκώνει τα παιδιά. Οι μαθητές βαριούνται αφόρητα και γι αυτό αδιαφορούν, όταν οι μειοψηφίες κλείνουν τα σχολεία. Κι οι καθηγητές παρακαλάνε από μέσα τους, να το κλείσουν, μήπως και ηρεμήσουν μια μέρα από τη ζάλη της υποκρισίας που καλούνται καθημερινά να υπηρετήσουν.
Κάθε σύστημα έχει υποδομές, οργάνωση και θεσμικό πλαίσιο. Οι διοικήσεις όλων των κυβερνήσεων δεν μπόρεσαν να βελτιώσουν τίποτε από τα τρία. Αδιαφόρησαν για τον τεχνικό εκσυγχρονισμό των σχολείων και παρέδωσαν τη δομή των εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε ανθρώπους συγκεντρωτικούς και τυπολάτρες. Και το χειρότερο; Αποδόμησαν όλο τον κώδικα αξιών στην εκπαιδευτική διαδικασία, για χάρη του λαϊκισμού. Απαξίωσαν τον πυλώνα του δημοκρατικού σχολείου, την πειθαρχία, κάνοντας τους μαθητές να την ταυτίσουν με τον αυταρχισμό. Το έκαναν επίτηδες; Μάλλον από αρχομανία και θρασύτατη δειλία. Έτσι αφαίμαξαν από καθηγητές, μαθητές και γονείς το κίνητρο της ευθύνης, απαραίτητο πάντα για τη συναίνεση, το σεβασμό και την αυταξία που χρειάζεται κάθε σύστημα για να λειτουργήσει.
Να γιατί οι μαθητές κάνουν πλάκα με την παραμικρή ευκαιρία. Να γιατί τους δουλεύουν κατάμουτρα και ψάχνουν αιτήματα στο σχήμα της τυρόπιτας. Γιατί έτσι τους έμαθαν, μέσα από την κοροϊδία δεκαετιών. Έτσι τους προετοίμασαν, με την κουλτούρα του υποκριτικού ενδιαφέροντος και της επιβεβλημένης απραξίας στη δημιουργικότητα. Βαριέται φρικτά ο μαθητής στο σχολείο κι όταν βαριέται κάνει μαλακίες να περάσει η ώρα. Τι δεν καταλαβαίνουμε;
Πέρασε πολύς καιρός πια. Πάρα πολλά χρόνια αναισθησίας. Φύγετε από σχολεία και πανεπιστήμια. Mετατάξτε τους υπαλλήλους του Υπουργείου και των ινστιτούτων του (όταν δεν «μαγειρεύουν» κονδύλια του ΕΣΠΑ, εκπονούν αναχρονιστικά προγράμματα…), ορίστε ανεξάρτητες, υπερκομματικές αρχές ελέγχου των εκπαιδευτικών μονάδων, οργανώστε τα τεχνικά σχολεία και παραδώστε τα στους δήμους και στην ελεύθερη αγορά (αφού πρώτα τους περάσετε αρμοδιότητες και ανταποδοτική φορολόγηση για την παιδεία. Στους Δήμους, μπορούν οι γονείς να ζητήσουν ευθύνες…), φτιάξτε κοινότητες στη διαχείριση, αυτονομήστε τη διοίκηση των σχολείων και επιτρέψτε στην εκπαίδευση να αναπνεύσει.
Η δωρεάν παιδεία σας, κοστίζει από 2.000 έως 4.500 ευρώ για κάθε μαθητή, ανά έτος σπουδών. Ένα πτυχίο από 15.000 έως 100. 000 ευρώ (Ιατρική της Αθήνας) για κάθε φοιτητή. Δεν είναι τζάμπα, είναι πανάκριβες οι σπουδές στην Ελλάδα. Δώστε τα σε κουπόνι και ίσως έτσι μειώσετε το κόστος στο μισό.
Αυτά κι άλλα πολλά μπορούν να γίνουν για την απελευθέρωση της παιδείας. Πώς; Με το σπάσιμο της συγκεντρωτικής διοίκησης και με το κίνητρο ευθύνης των τοπικών κοινωνιών. Τις λεπτομέρειες θα τις βρούμε. Τη βούληση χρειαζόμαστε!
Αντί να τρέχετε σε ενθρονίσεις παπάδων, πάρτε επιτέλους κάποια απόφαση. Θα πεθάνουμε από πλήξη και βαρεμάρα…
