Ένας χρόνος κολοτούμπες… ανόητε!

Ενας χρόνος με την Αριστερά στην κυβέρνηση. Ισως ο πυκνότερος πολιτικά χρόνος των τελευταίων δεκαετιών, καθώς τίποτε δεν είναι ίδιο με πριν την 25η Ιανουαρίου του 2015. Τα πάντα έχουν αλλάξει -ανεξάρτητα από την...

κατεύθυνση- είτε αυτό είναι εμφανές, είτε όχι.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι μια συνολική αποτίμηση του κυβερνητικού έργου, στον χρόνο που πέρασε, δεν βρίσκει σύμφωνους όλους τους αριστερούς πολίτες. Για τους πολιτικούς αντιπάλους της Αριστεράς η αρνητική τοποθέτηση είναι αυτονόητη.

Η εφημερίδα μας (EΦ.ΣΥΝ.) καταγράφει αυτές τις διαφωνίες στο μέτρο του δυνατού και θα συνεχίσει να το κάνει, καθώς η Αριστερά οφείλει να συζητάει και να αντιπαρατίθεται στις γραμμές της με αρχές και επιχειρήματα.

Χωρίς κραυγές, χωρίς ύβρεις και χωρίς αναθέματα. Μετρώντας κάθε φορά το «μπόι» και τις δυνατότητές της. Με όχημα τα οράματά της αλλά και με τον ρεαλισμό που χρειάζεται για να ξέρει στην κάθε στιγμή ώς που μπορεί να φτάσει. Κυνηγώντας αυτό που σήμερα φαίνεται αδύνατο, αλλά χωρίς ποτέ να κρύβει εκείνο που είναι δυνατό.

Είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κυβέρνηση αναπτερώνοντας μεγάλες ελπίδες και ισχυρές προσδοκίες στους απλούς πολίτες, στον εργαζόμενο λαό, στους νεολαίους και στους απόμαχους της δουλειάς. Σε όλους εκείνους, δηλαδή, που πλήρωσαν και πληρώνουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του τιμήματος της χρεοκοπίας της χώρας. Είναι εξίσου αλήθεια πως αυτές τις ελπίδες δεν τις δικαίωσε.

Υπήρξαν σαφώς θετικά βήματα, αλλά όταν υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο έδωσε την ευκαιρία στους αντιπάλους του να τον καλωσορίσουν στον δικό τους ρεαλισμό, στην αποδοχή -έστω και αναγκαστική- της θέλησης των δανειστών. Πρόκειται για τον οδυνηρότερο σταθμό του ενός χρόνου της κυβέρνησης πάνω στον οποίο δοκιμάζεται ολόκληρη η Αριστερά, σε όλες τις εκφάνσεις της.

Αποτιμώντας αυτή τη χρονιά χρησιμοποιήσαμε μια φράση του Λένιν που είναι και τίτλος βιβλίου του: «Ενα βήμα μπρος, δυο βήματα πίσω». Δεν επιδιώκουμε να προκαλέσουμε συνειρμούς τύπου μενσεβίκων-μπολσεβίκων και της διαμάχης τους, αλλά να πούμε αυτό που η ίδια η φράση υποδηλώνει. Αν συνεχιστεί ο ίδιος βηματισμός, η απομάκρυνση από τον στόχο είναι κάτι περισσότερο από βέβαιη.