Η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετέτρεψε
ταχυδακτυλουργικά το περήφανο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ένα ντροπιαστικό Ναι
και ψήφισαν το 3ο μνημόνιο! Όλοι
μαζί, η κυβέρνηση και οι «πρόθυμοι της αντιπολίτευσης»
οι εργοδοτικές οργανώσεις, η ΕΕ, το ΔΝΤ, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να περάσουν τα μέτρα του μνημονίου και τα «προαπαιτούμενα» που ψήφισε η Βουλή. Σε αυτό συμβάλει με την στάση της και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Θέλουν να καταργήσουν ουσιαστικά τη σύνταξη, για να δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα, να γίνουν «λάστιχο» οι εκπαιδευτικοί, να μας κόβουν το μισθό και να μας κουνούν το δάκτυλο με την αξιολόγηση, ενώ ιδιωτικοποιούν τις βασικές υποδομές της χώρας. Ειδικά για την εκπαίδευση, στόχοι του 3ου μνημονίου είναι η μείωση του κόστους και η λιτότητα (μείωση μισθών-σχολείων-τάξεων, περισσότεροι μαθητές στη τάξη κ.λ.π.), η επικράτηση της αξιολόγησης, η πλήρη υποταγή της δημόσιας παιδείας στις ανάγκες των επιχειρήσεων και των εργοδοτών με τη τζάμπα εργασία για την πλειοψηφία των αποφοίτων της με τη μαθητεία.
οι εργοδοτικές οργανώσεις, η ΕΕ, το ΔΝΤ, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να περάσουν τα μέτρα του μνημονίου και τα «προαπαιτούμενα» που ψήφισε η Βουλή. Σε αυτό συμβάλει με την στάση της και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Θέλουν να καταργήσουν ουσιαστικά τη σύνταξη, για να δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα, να γίνουν «λάστιχο» οι εκπαιδευτικοί, να μας κόβουν το μισθό και να μας κουνούν το δάκτυλο με την αξιολόγηση, ενώ ιδιωτικοποιούν τις βασικές υποδομές της χώρας. Ειδικά για την εκπαίδευση, στόχοι του 3ου μνημονίου είναι η μείωση του κόστους και η λιτότητα (μείωση μισθών-σχολείων-τάξεων, περισσότεροι μαθητές στη τάξη κ.λ.π.), η επικράτηση της αξιολόγησης, η πλήρη υποταγή της δημόσιας παιδείας στις ανάγκες των επιχειρήσεων και των εργοδοτών με τη τζάμπα εργασία για την πλειοψηφία των αποφοίτων της με τη μαθητεία.
Οι
δανειστές απαιτούν την παράδοση της ΤΕΕ στους ιδιώτες και τους χορηγούς (βλέπε ΣΔΙΤ-ΕΣΠΑ). Το πρώτο βήμα έγινε με τη σύμπραξη του
ελληνοβρετανικού επιμελητηρίου, του Υπουργείου Παιδείας και Εργασίας. Ο Ραϊνχενμπαχ
και οι δανειστές επέβαλαν την άτυπη κατάρτιση (νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου)
με τις ΣΕΚ, όπου ήδη λειτουργούν στον ΟΑΕΔ. Η δημόσια και δωρεάν τεχνική επαγγελματική
λυκειακή εκπαίδευση θα συρρικνωθεί. Για να πετύχουν τα σχέδιά τους αυτά, δηλαδή
της προσαρμοστικότητας στα συμφέροντα του πολυεθνικού κεφαλαίου, παρεμβαίνουν
ακόμα και στα προγράμματα σπουδών των εκπαιδευτικών δομών της ΤΕΕ. Τα αναλυτικά προγράμματα
σπουδών διαμορφώνονται πλέον σύμφωνα με
τις κατευθύνσεις του ευρωπαϊκού συστήματος πιστωτικών μονάδων για την
επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση
(European Credit System for Vocational
and Education
and Training – ECVET), που
περιγράφεται στη Σύσταση του
Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 18ης Ιουνίου 2009 (Ε.Ε. C 155/02
της 8.7.2009). Η
πιστωτικές μονάδες θα αντικαταστήσουν τα πτυχία, τα ενιαία δικαιώματα, καθώς και
τις εργασιακές σχέσεις (διέρρεε και βασίλευε). Όλα αυτά σε βάρος της εθνικής δημόσιας παιδείας, που καθημερινά «αναστενάζει»
και συρρικνώνεται.
Η
εκπαίδευση μπροστά στη νέα απειλή...
Για να κατεβάσουν ακόμη περισσότερο το
μορφωτικό επίπεδο της νέας γενιάς, με σαφείς στόχους, στη νέα κατανομή της
εργασίας (κινητικότητα το λέει η λευκή βίβλος, Λισαβόνα κ.λ.π.), ώστε να βρεθούμε
σε δεινή θέση έναντι των άλλων χωρών της ευρωζώνης. Η δια βίου καταρτισιμότητα θα
σπρώξει τα πράγματα στην περιθωριοποίηση της νεολαίας στέλνοντας την πλειοψηφία
στον κοινωνικό «Καιάδα». με εμφανή τα στοιχεία της παραβατικότητας και της
ανελευθερίας. Με τους εκπαιδευτικούς ανίσχυρους εκφωνητές των μηνυμάτων των
χορηγών και όλων αυτών που θα έχουν κέρδη από την επιχειρηματική εκπαίδευση.
Στο άμεσο μέλλον σχεδιάζουν τα Εργαστηριακά Κέντρα (γι’ αυτό αφαιρέθηκε από τον
τίτλο τους το Σχολικά!) να περάσουν στα χέρια όσων θα παρέχουν υπηρεσίες
τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης με χρήματα του ΕΣΠΑ. Η επιδίωξή τους είναι να επιτύχουν μια στρατηγική νίκη απέναντι στο
κόσμο της εργασίας. Θα το πούμε
ξεκάθαρα! Υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: είτε το εργατικό κίνημα θα ηττηθεί και
οι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί θα οδηγηθούν στην έσχατη εξαθλίωση και την
κινητικότητα, είτε θα ανασυνταχθούν και αντεπιτεθούν
σε όλα αυτά που φτιάχνουν «για μας, χωρίς εμάς», οι ευρωπαίοι «εταίροι» με το
εγχώριο πολιτικό προσωπικό. Με αγωνιστικό μας μετερίζι την ΕΛΜΕ, που έκλεισαν με
«δεξιότητα» και από αδεξιότητες, για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών.
Η αδράνεια
του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, οδηγεί
σε εφησυχασμό, σε υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες, κρύβοντας όμως την πραγματική
αλήθεια της μιζέριας και της φθήνιας. Αποδέχθηκαν την «πολιτική του
ρεαλισμού» και της αναμονής. Προετοιμάζοντας ταυτόχρονα το ανάλογο κλίμα
για το μοίρασμα της «λείας» και τους νέους ρόλους τους στη
διοίκηση της εκπαίδευσης κ.α.
Η
αλλαγή των συσχετισμών στην ΕΛΜΕ και η διαμόρφωση ενός αγωνιστικού
προγράμματος, άμεσων διεκδικήσεων λύσεων, όπως εργασιακών, οικονομικών,
συνταξιοδοτικών, αδιοριστίας κ.α προβλημάτων, για να επιτευχθεί, πρέπει να
συσπειρώνει το σύνολο των συναδέλφων μονίμων και αναπληρωτών, στη βάση κοινής ενωτικής αντιμνημονιακής δράσης. Λογικές
κομματισμού κυβερνητικού συνδικαλισμού, παραγοντισμού και ψευδαισθήσεων περί
καλής ή κακής αξιολόγησης δεν έχουν θέσεις σε ένα αγωνιστικό σωματείο ρήξης και
ανατροπής. Πρακτικές που απαξιώνουν και περιθωριοποιούν ακόμη περισσότερο τα
ρόλο της ΕΛΜΕ και τις συλλογικές αποφάσεις. Προσδίδουν βουλιμία και προσωπικές
φιλοδοξίες. Όσο συνεχίζουν στην συνθηκολόγηση και σφυρίζουν αδιάφορα για τα
πραγματικά προβλήματα των συναδέλφων και του κλάδου γενικότερα, εκτίθενται
ακόμα περισσότερο, όπως και όσοι τους ακολουθούν σε αυτόν τον ολισθηρό δρόμο! Ιδιαίτερα δε εκείνοι οι συνάδελφοι, που ενώ
παρουσιάζονται σαν αντιμνημονιακοί, αλλά λόγοι πολιτικής επιβίωσής τους,
συμπορεύονται μαζί με αυτούς που κατηγορούν ως μνημονιακούς. Υποκρισία ή πολιτικός
αμοραλισμός;
Και όμως οι
εκλογές στις 25 Νοεμβρίου 2015 γίνονται: όταν στα σχολεία του νομού μας, ενώ
τελειώνει και το 1ο τρίμηνο και τα δεκάδες κενά στη γενική παιδεία
παραμένουν, όταν η ειδική αγωγή στερείται εκπαιδευτικών, όταν το μουσικό
σχολείο για τον ίδιο λόγο υπολειτουργεί, όταν στα ΕΠΑΛ οι εκπαιδευτικοί
νοιώθουν το «τοπίο στην ομίχλη» να τους «πλακώνει». Εκτός τις ελλείψεις σε
εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων και μέσα, προστίθενται και οι διάφορες σκοπιμότητες
και ο ανορθολογισμός στη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού στη διάθεσή
τους στα Ε.Κ. επιτείνοντας τα διαλυτικά φαινόμενα. Τι γίνεται με τους συναδέλφους που τρέχουν σε 3-4 σχολεία, τους αναπληρωτές που ο μισθός τους φθάνει
ίσα-ίσα για το φαγητό και νοίκι, με όσους δεν μπορούν να βελτιώσουν με μετάθεση
τη θέση που υπηρετούν, με αυτούς που τόσα χρόνια δεν έχουν οργανική (περίπου
200 συνάδελφοι); «Όμορφος κόσμος, ηθικός». Οι τσέπες μας αδειάζουν, από την
πρώτη εβδομάδα του 15/μερου, η δουλειά στο σχολείο χειροτερεύει, αλλά ο
υπουργός θέλει (στα σοβαρά;) να προσφέρουμε απλήρωτη εθελοντική εργασία και να
αξιολογηθούμε γι’ αυτό.
Είναι
φανερό ότι για τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς υπάρχει μόνο μια διέξοδος και
λύση:
αγώνας μαζικός, ταξικός, γενικευμένος. Αγώνας με κριτήριο και αιτήματα τις
πραγματικές ανάγκες των συναδέλφων, με συνολικό περιεχόμενο ανατροπής και ρήξης
με το μονόδρομο της ΕΕ και των μνημονίων, με τα συμφέροντα και την εξουσία του
κεφαλαίου, στην κατεύθυνση του παλλαϊκού ξεσηκωμού.
Η πλειοψηφία
όμως στο Δ.Σ. της Β’ ΕΛΜΕ, η οποία ανήκει στην παράταξη της Συμμαχίας (ΣΥΡΙΖΑ-
πολιτευτές ΛΑ.Ε) μέσω κατάλληλων συμμαχιών, «φρόντισε» να οδηγήσει το σωματείο
σχεδόν σε κατάσταση διάλυσης και τους συναδέλφους μόνους και αβοήθητους, δεν
στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων κατά γενική ομολογία ως Δ.Σ.
Τι να
πρωτοθυμηθούμε;
Την
πλήρη γραφειοκρατικοποίηση και «απολιτικ» κατάσταση του ΔΣ; Την εξαφάνιση της Β’ ΕΛΜΕ από προσώπου
Ακαρνάνικης γης; Το «λουκέτο» στο σωματείο ιδιαίτερα το καλοκαίρι, ενώ οι
πολιτικές εξελίξεις έτρεχαν; Την παντελή απουσία τους από τα σχολεία; Την
ανυπαρξία τους στην απεργία της 12-11-2015; Την υποβάθμιση των λειτουργιών της
ΕΛΜΕ; Την αδράνειά τους, που έφερε την αποσυσπείρωση και απογοήτευση στους
συναδέλφους; Τη δειλία τους να
καταγγείλουν τον σχολικό σύμβουλο που πραγματοποιούσε «ενημερωτική συνάντηση» σε
σχολεία της περιοχής μας την ημέρα της απεργίας;
Αυτό
πρέπει ν’ αλλάξει! Χρειάζεται αλλαγή συσχετισμών, η «Αντιμνημονιακή Ενότητα
Καθηγητών» να εκλέξει εκπροσώπους στο Δ.Σ…
…ώστε
η Β’ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας να γίνει ξανά
συνδικάτο, με μαζικές γενικές συνελεύσεις, με δραστηριοποίηση των συναδέλφων,
με οριζόντια επικοινωνία με τα σχολεία, με τα υπόλοιπα τμήματα του κόσμου της
εργασίας, της εργασιακής περιπλάνησης και της αδιοριστίας. Ειδικά για τους
συναδέλφους αναπληρωτές πρέπει να παλέψουμε για τα πλήρη εργασιακά και
συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, καθώς και για μαζικούς διορισμούς. Είναι
ανοικτό στοίχημα για την επόμενη περίοδο ο κάθε συνάδελφος να νοιώσει το
σωματείο ως προσωπική του υπόθεση. Γι’ αυτό απαιτούνται μαζικές και ανοιχτές
δημοκρατικές διαδικασίες, έξω από παραγοντισμούς, συντεχνιακές λογικές και
πρόσκαιρες ομαδοποιήσεις. Πέρα από αυτά, το σωματείο χρειάζεται να γίνει το
στήριγμα των καθηγητών απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία της διοίκησης.
Συνάδελφοι και
συναδέλφισσες,
Βρισκόμαστε
σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, κρίνεται η δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης για μας
και τα παιδιά μας. Πρέπει εμείς οι εργαζόμενοι να προτάξουμε το κοινό μας
συμφέρον. Να αντιπαρατεθούμε ενωμένοι στην επίθεση που δεχόμαστε και να
επιβάλλουμε το δίκιο μας. Η Αντιμνημονιακή
Ενότητα Καθηγητών για Ριζοσπαστική
Αγωνιστική Συσπείρωση στο νέο ξεκίνημά της θα επιμένει σταθερά σε αυτήν την
κατεύθυνση, θα αναλάβει όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες μέσα και έξω από το ΔΣ,
ώστε να επιτευχθεί ο κοινός βηματισμός όλων των αγωνιστικών-μαχητικών και
ανεξάρτητων δυνάμεων της Β’ ΕΛΜΕ
Αιτωλ/νίας
Οι μεγάλοι
αγώνες είναι μπροστά μας!
Είναι εφικτός
ένας άλλος δρόμος, ενταγμένος σε μια άλλη κοινωνική προοπτική, σύμφωνη με τα
συμφέροντα των εργαζομένων. Κανένας συνάδελφος μόνος του.
- ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΝΩΤΙΚΟΙ–ΜΑΖΙΚΟΙ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΝ ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΑΜΟΡΦΩΣΙΑΣ - ΑΔΙΟΡΙΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ.
·
«Να ζούμε με
αξιοπρέπεια απ’ το μισθό μας»
·
·
Α.Ε.Κ.
·
ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ
ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
