Ο ΧΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΛΙΑ

Δυο εκατομμύρια ευρώ (λέει) ξοδεύτηκαν σε σαμπάνιες και χαβιάρια, χώρια τι ξοδεύτηκα σε ΛΚΚ (λεύκη Κολομβιανή καθαρή) επειδή τραγούδησε στο Nammos της Μυκόνου ο Χούλιο. Μια βραδιά οργίου της ασυλλόγιστης σπατάλης, προς δόξαν της υπερβολής και εν ονόματι της τέχνης (sic).

 Συμφωνώ με την ελευθερία των πλουσίων να πετανε τα λεφτά τους έτσι, επειδή τίποτα άλλο δεν γεμίζει τη συνήθως άδεια ζωή τους. Άλλωστε την ίδια ελευθερία απόλαυσης (ίσως εντονότερης) την έχουν και οι κατ' εξοχήν απένταροι που απολαμβάνουν απλώς μια κρέπα με Μερεντα, κάτω από το παλαι ποτε Remezzo, κοιτώντας την εικαστικά προκλητική εικόνα της φωτισμένης παραλίας.

Όσο δηλητήριο κι αν χύθηκε για τη νύχτα της υπερβολής, κανένας δεν έχασε απ' αυτήν. Και ο Χούλιο πληρώθηκε, και ο Ρέμος τσέπωσε ένα εβδομηντάρη, και το ΣΔΟΕ πήρε τη μερίδα του λέοντος και η Μύκονος έκανε ξανά καλές δημόσιες σχέσεις. Λαϊκιστική η άποψη πως είναι πρόκληση με τόσους νεόπτωχους Έλληνες να πετανε λεφτά οι ματσωμένοι. Όπως είπε (πολύ σοφά και προφητικά) ο Ιησούς, "πάντα θα υπάρχουν φτωχοί." Nico Mastorakis