Η θεσμική κρίση… πλήττει τους μαθητές και τα σχολεία

Του ΧΡΗΣΤΟΥ Γ. ΣΑΛΤΟΓΙΑΝΝΗ*

Πλήγμα για την κοινωνία μας η κατάργηση των Λυκειακών τάξεων Φυτειών

Λέμε ΟΧΙ στην

απαξίωση της τοπικής παιδείας

Λέμε ΟΧΙ στον μαρασμό του τόπου μας

Εδώ και ένα χρόνο περίπου, οι πολίτες «σέρνονται» για ζητήματα που αφορούν την οικονομική κρίση. Το μέλλον αβέβαιο και το πιο τραγικό είναι το γεγονός ότι δεν μπορεί να εντοπιστεί και να καταστραφεί η «ρίζα του κακού» και αυτό διότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση.

Η ατιμωρησία και το καθεστώς της «μίζας», βρίσκονται σε έξαρση. Οι πολίτες νοιώθουν εγκλωβισμένοι και ανήμποροι να αντιδράσουν γιατί έτσι μας το έχουν επιβάλει οι δήθεν ευεργέτες αυτού του «σάπιου» πολιτικού συστήματος.

Από την πολιτική μέχρι την υγεία, από την παιδεία μέχρι τον αθλητισμό και από τα ασφαλιστικά ταμεία μέχρι τους συνδικαλιστές επικρατεί μια πραγματική ανομία, ένα καθεστώς που λυμαίνεται τους δημοκρατικούς θεσμούς στο βωμό των προσωπικών φιλοδοξιών και όχι μόνο.  

Το πρόβλημα είναι θεσμικό λοιπόν, αφορά την λειτουργία των θεσμικών οργάνων μιας κοινωνίας, με απόρροια να επικρατεί μια αέναη θεσμική κρίση που δεν επουλώνεται, είτε γιατί η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο είτε γιατί τεράστιο μερίδιο ευθύνης φέρουν οι πολίτες που επιτρέπουν να επικρατεί ένα τέτοιο χαώδες πολιτικό και μη σκηνικό.

Οι θεσμοί της κοινωνίας μας είναι, αν μη τι άλλο, ευάλωτοι και αθωράκιστοι και οι προκλήσεις ολοένα και διογκώνονται.

Σε μια Δημοκρατική κοινωνία, υπάρχει ο λόγος, ο διάλογος και η συνεννόηση. Τις περισσότερες φορές δεν φτάνουμε ποτέ στην συνεννόηση ίσως και ποτέ μάλιστα.

Πέραν όλων των παραπάνω λοιπόν, η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων να καταργήσει τις Λυκειακές τάξεις Φυτειών μας βρίσκει κάθετα αντίθετους και ακόμη πιο πολύ μας εξοργίζει.

Μας εξοργίζει διότι, η απόφαση έχει ληφθεί χωρίς την σύμφωνη γνώμη της τοπικής μας κοινωνίας και ειδικότερα αυτοί που αποφασίζουν δεν έχουν ιδέα από τις πραγματικές ανάγκες του τόπου μας.

Είναι μια απόφαση άδικη λοιπόν για τα ίδια τα παιδιά, που σίγουρα αισθάνονται παραμελημένα, αισθάνονται, θα μου επιτρέψετε να πω, «θύματα» ενός συστήματος που αντί να τα υποστηρίζει κάνει το εντελώς αντίθετο, δηλαδή να τους ισοπεδώνει τα όνειρά τους.

Η κατάργηση των Λυκειακών τάξεων Φυτειών θα είναι ένα τεράστιο πλήγμα για την τοπική μας κοινωνία, ένα πλήγμα για τους γονείς που με κόπο και επιπρόσθετη οικονομική επιβάρυνση καλούνται τώρα πλέον να ικανοποιήσουν την ανάγκη των παιδιών τους για μάθηση και γενικότερα για σπουδές.

Οι εκφραστές αυτής της απόφασης αλλά και της κατάντιας της ελληνικής κοινωνίας τίθενται πλέον στην ετυμηγορία των πολιτών.

Ο τόπος δεν αντέχει άλλον εμπαιγμό, οι νέοι δεν αντέχουν να τους καταπατούν τα όνειρα και τις ανιδιοτελείς φιλοδοξίες τους.

Στις δύσκολες εποχές οι κοινωνίες οφείλουν να αντιδρούν και να σκέπτονται ριζοσπαστικά, διότι οι εποχές που θεωρούσαμε ότι έχουν περάσει ίσως μας εμφανιστούν και πάλι μπροστά μας.

Η Πολιτεία οφείλει να ανοίγει σχολεία αντί να τα καταργεί, οφείλει να επενδύσει στην παιδεία των παιδιών όποιο και αν είναι το κόστος.

Η Πολιτεία οφείλει να ενισχύει την παιδεία και όχι να την υποβαθμίζει.

*Πρόεδρος Συλλόγου Φυτειωτών «Το Λιγοβίτσι»

  Εκδότης της εφημερίδας «Φυτειώτικα Νέα»