Γερμανικός περίπατος στην Ακρόπολη

Τα γερμανικά ΜΜΕ καταγράφουν την ολοκλήρωση των έργων αναστήλωσης στην Ακρόπολη μετά από 35 χρόνια. Και εντυπωσιάζονται από την 

ποιότητα της αναστήλωσης

καθ' εαυτήν, αλλά και από την αντιμετώπιση του νέφους στην Αθήνα.

Καταγράψαμε τη χρονιά που πέρασε με μανία αυτομαστιγούμενου όλα τα γερμανικά άρθρα, δημοσιεύματα, δηλώσεις, σοφίες και παραληρήματα, τα πάντα που ενείχαν κριτική για τα ελληνικά πράγματα. Και τώρα που εδραιώσαμε την πεποίθησή μας ότι δεν μας αγαπούν, τι θα κάνουμε με όσους Γερμανούς μας αγαπούν; Πώς θα ενστερνισθούμε τα δικά τους άρθρα, δημοσιεύματα, ρήματα; Ένα παράδειγμα από το πρώτο φύλλο της εφημερίδας Tagesspiegel του Βερολίνου αυτή τη χρονιά. Ο πολιτιστικός συντάκτης της Bernhard Schulz έχει κατέβει στην Αθήνα και κάνει έναν περίπατο στην Ακρόπολη με ξεναγό τον Χαράλαμπο Μπούρα, πρόεδρο της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως.

Νεοελληνικά επιτεύγματα

Το νέο Μουσείο της Ακρόπολης

το εκτενές άρθρο του επαινεί τις προσπάθειες και τα επιτεύγματα των τελευταίων δεκαετιών σε δύο τομείς. Πρώτον η Αθήνα κατάφερε να τιθασεύσει το νέφος που ταλάνιζε τους κατοίκους της και τραγάνιζε τα αρχαία μνημεία. Και δεύτερον η Επιτροπή Συντηρήσεως παραδίδει σήμερα μια υποδειγματικά αναστηλωμένη Ακρόπολη. Συγκρατούμε τη γερμανική συγκίνηση σε μια στιγμή που ο δημοσιογράφος και ο ξεναγός έχουν σκαρφαλώσει στον ναό της Αθηνάς Νίκης, σε ένα σημείο απαγορευμένο στους κοινούς τουρίστες. Γράφει ο Bernhard Schulz: «Ανάμεσα στο γαλάζιο του ουρανού και το λευκό του μάρμαρου ξεπηδά εκείνο το συναίσθημα ευτυχίας που προκαλούσε ανέκαθεν η αρμονία των κλασσικών κτισμάτων. Και τώρα αυτό το ναΰδριο, τόσο μικρό σε σύγκριση με τον Παρθενώνα, παρουσιάζεται σαν τέλεια ενσάρκωση όλης της νοσταλγίας για την Ελλάδα, από την εποχή του Βίνκελμαν μέχρι σήμερα.» Ναι, οι Γερμανοί έχουν ακόμα την αίσθηση του υψηλού, όπως εννοούσε το ύψος ο Λογγίνος.

Υπάρχει κάτι μονιμότερο από την κρίση

Leo von Klenze, Ιδανική άποψη της Ακρόπολης

 και του Αρείου Πάγου, 1846, BAYERISCHE

Ο δημοσιογράφος δεν παραλείπει να μιλήσει για τις διαφορετικές αναστηλωτικές αντιλήψεις των τελευταίων δύο αιώνων, δεν του διαφεύγει φυσικά το πανό που είναι αναρτημένο στα Προπύλαια και γράφει Όχι στις απολύσεις, αναφέρεται στη συμπλήρωση των κενών των μνημείων με σημερινό πεντελικό μάρμαρο, υπενθυμίζει τη κρατική και ευρωπαϊκή χρηματοδότηση της αναστήλωσης, μιλά για τα Ελγίνεια. Και για το αποτέλεσμα γράφει: «Τίποτα δεν μπορεί να θολώσει τη συνολική εντύπωση που δίνει η Ακρόπολη από το τέλος του καλοκαιριού και μετά: ένα λευκό φωτεινό μνημείο σε πείσμα της δυσφορίας που έχει απλωθεί στο κράτος και την κοινωνία…Η Επιτροπή Αναστηλώσεως κατάφερε να αποκαταστήσει την κλασσική Αθήνα, σαν αντίκρουση στο σήμερα με τις σκαιές σκιές του που σέρνονται παντού στην ελληνική πρωτεύουσα.» Ο Γερμανός δημοσιογράφος νοιώθει ότι η κλασσική αρχαιότητα καλείται για μια ακόμη φορά στη νεοελληνική ιστορία να δώσει στήριγμα σε μια χώρα που κλυδωνίζεται στο χείλος της αβύσσου, σήμερα από τις ραδιουργίες της πολιτικής και των αγορών και καταλήγει με τα εξής: «Είναι πια μεσημέρι, το γαλάζιο του ουρανού ακόμα πιο ζωηρό, το λευκό των μαρμάρινων στύλων ακόμα πιο παγερό και λαμπερό, κι ο επισκέπτης νιώθει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πράγματα πιο μόνιμα από τη σημερινή κρίση.»   

Πηγή dw