Όταν
ένα ασανσέρ χάλασε στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, ο τεχνικός που πήγε να
το φτιάξει βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη. Εκατοντάδες άδεια φακελάκια,
απόδειξη της γνωστής τακτικής δωροδοκίας των γιατρών, βρίσκονταν στον πυθμένα
του φρεατίου.
Η ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας Guardian στην Αθήνα Έλενα Σμιθ προσπαθεί να αναλύσει το φαινόμενο της διαφθοράς στην Ελλάδα της κρίσης.
Σύμφωνα με την κοινωνιολόγο Αλίκη Μουρίκη, η διαφθορά ζει και βασιλεύει στην Ελλάδα της κρίσης. «Πράγματι, λόγω της οικονομικής πίεσης, οι λειτουργοί έχουν λιγότερες αναστολές για την αποδοχή δωροδοκίας απ' ό,τι πριν από την κρίση» επισημαίνει η ερευνήτρια. Τα φακελάκια έπρεπε να είχαν μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας όταν οι πιστωτές ζήτησαν τη ριζική αλλαγή ενός δημόσιου τομέα που θεωρείται αιτία για τα οικονομικά δεινά της χώρας.
Η δημοσιογράφος θεωρεί ότι με την άνοδο της φτώχειας και την αυξανόμενη ανεργία υπάρχει μεγαλύτερη κλίση προς την παρανομία, καθώς πολλοί καταστηματάρχες και επιχειρηματίες δεν δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα. Επισημαίνει όμως ότι γι' αυτό φταίει και η πολιτεία, καθώς από τους κατηγορούμενους πολιτικούς για διαφθορά μόνο τρεις έχουν φτάσει σε δίκη και δύο έχουν φυλακιστεί.
Από την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μόνο ένας υψηλοβαθμός πολιτικός, ο πρώην υπουργός Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος, έχει φυλακιστεί, γράφει η εφημερίδα. Τον περασμένο μήνα, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάννος Παπαντωνίου καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών για την ψευδή δήλωση των περιουσιακών στοιχείων του. Μαζί με τον πρώην δημάρχο Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για υπεξαίρεση και εκτίει ισόβια ποινή, είναι οι μόνοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι που έχουν πληρώσει το τίμημα της παράβασης καθήκοντος.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Διαφάνειας κ. Κώστα Μπακούρη, η ελληνική κοινωνία πρέπει να κερδίσει δύο μεγάλες μάχες και η πρώτη είναι να μετατρέψουμε την ελληνική κοινωνία σε κοινωνία που σέβεται τον νόμο και την τάξη. «Σε μια τέλεια κοινωνία, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σωστά. Αν όμως η συνείδησή μας δεν εγγυάται την καλή συμπεριφορά, τότε ο νόμος πρέπει να την εξασφαλίσει. Η δεύτερη μάχη που πρέπει να δώσουμε είναι το να εμφυσήσουμε αξίες στους πολίτες και για να γίνει αυτό θα χρειαστεί να παρέλθει τουλάχιστον μια γενιά».
Η ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας Guardian στην Αθήνα Έλενα Σμιθ προσπαθεί να αναλύσει το φαινόμενο της διαφθοράς στην Ελλάδα της κρίσης.
Σύμφωνα με την κοινωνιολόγο Αλίκη Μουρίκη, η διαφθορά ζει και βασιλεύει στην Ελλάδα της κρίσης. «Πράγματι, λόγω της οικονομικής πίεσης, οι λειτουργοί έχουν λιγότερες αναστολές για την αποδοχή δωροδοκίας απ' ό,τι πριν από την κρίση» επισημαίνει η ερευνήτρια. Τα φακελάκια έπρεπε να είχαν μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας όταν οι πιστωτές ζήτησαν τη ριζική αλλαγή ενός δημόσιου τομέα που θεωρείται αιτία για τα οικονομικά δεινά της χώρας.
Η δημοσιογράφος θεωρεί ότι με την άνοδο της φτώχειας και την αυξανόμενη ανεργία υπάρχει μεγαλύτερη κλίση προς την παρανομία, καθώς πολλοί καταστηματάρχες και επιχειρηματίες δεν δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα. Επισημαίνει όμως ότι γι' αυτό φταίει και η πολιτεία, καθώς από τους κατηγορούμενους πολιτικούς για διαφθορά μόνο τρεις έχουν φτάσει σε δίκη και δύο έχουν φυλακιστεί.
Από την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μόνο ένας υψηλοβαθμός πολιτικός, ο πρώην υπουργός Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος, έχει φυλακιστεί, γράφει η εφημερίδα. Τον περασμένο μήνα, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάννος Παπαντωνίου καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών για την ψευδή δήλωση των περιουσιακών στοιχείων του. Μαζί με τον πρώην δημάρχο Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για υπεξαίρεση και εκτίει ισόβια ποινή, είναι οι μόνοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι που έχουν πληρώσει το τίμημα της παράβασης καθήκοντος.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Διαφάνειας κ. Κώστα Μπακούρη, η ελληνική κοινωνία πρέπει να κερδίσει δύο μεγάλες μάχες και η πρώτη είναι να μετατρέψουμε την ελληνική κοινωνία σε κοινωνία που σέβεται τον νόμο και την τάξη. «Σε μια τέλεια κοινωνία, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σωστά. Αν όμως η συνείδησή μας δεν εγγυάται την καλή συμπεριφορά, τότε ο νόμος πρέπει να την εξασφαλίσει. Η δεύτερη μάχη που πρέπει να δώσουμε είναι το να εμφυσήσουμε αξίες στους πολίτες και για να γίνει αυτό θα χρειαστεί να παρέλθει τουλάχιστον μια γενιά».