Επάγγελμα… αγρότης

Επιτακτική ανάγκη η ίδρυσή της στο Αγρίνιο, κανείς όμως δεν ασχολείται με το φλέγον ζήτημα της εκπαίδευσης των αγροτών. Αδύναμοι,
ανυπεράσπιστοι και εντελώς μόνοι οι αγρότες της Αιτ/νίας απέναντι στις αλλαγές που φέρνει η νέα ΚΑΠ και στο διαρκώς μεταβαλλόμενο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Ποιοι και γιατί θέλουν απαίδευτους τους αγρότες

Επάγγελμα Αγρότης. Ίσως το μοναδικό στην Ελλάδα που δεν χρειάζεται τίτλος σπουδών για να το ακολουθήσει κάποιος. Απόδειξη κι αυτό, τόσο της κοινωνικής απαξίας, όσο κυρίως της υποβάθμισης του αγροτικού επαγγέλματος απ’ την οργανωμένη πολιτεία. Ας μην κοροϊδευόμαστε: Η λέξη «αγρότης» - όπως παλιότερα και η «βλάχος» - έχει γίνει συνώνυμο της αποτυχίας και της απαιδευσίας. Και μπορεί για όλους εμάς να είναι εξοργιστική μια τέτοια προσέγγιση, φοβούμαστε όμως πως αν άμεσα δεν «ξυπνήσει» το κράτος και δεν μεριμνήσει για την Αγροτική Εκπαίδευση, σύντομα οι «ρομαντικοί» πλέον αγρότες, αυτοί που επιμένουν να αγωνίζονται στην ύπαιθρο, θα επιβεβαιώνουν με την ύπαρξή τους την παραπάνω, τόσο απαράδεκτη αναφορά.

Ας δούμε όμως πώς διαμορφώνεται η σημερινή πραγματικότητα, όπου για να έχει ελπίδες επιβίωσης ο αγρότης, δεν αρκεί να αντέχει τη σκληρή δουλειά κάτω απ’ τον καυτό ήλιο… Πρέπει να είναι και γεωπόνος και οικονομολόγος και επιχειρηματίας ταυτόχρονα. Ο παραδοσιακός αγρότης όφειλε απλώς να παράγει ένα προϊόν. Σήμερα αυτό δεν αρκεί. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Η πλήρης απομάκρυνση του πληθυσμού από παραδοσιακές μορφές γνήσιας συλλογικής ζωής και αγροτικής παραγωγής, η σχεδόν απόλυτη πλέον αδυναμία του μέσου αγρότη να ελέγχξει το κόστος παραγωγής, αλλά και αυτό της ζωής του, η απώλεια της υπόληψης για τα αγροτικά επαγγέλματα, το έλλειμμα υγιεινών ποιοτικών και ανταγωνιστικών προϊόντων, η κακοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος, συνιστούν ορισμένα μόνο απ’ τα γενεσιουργά αίτια της εξαιρετικά δυσοίωνης κατάστασης. Ο αγροτικός πληθυσμός είναι γηρασμένος, η άτακτη φυγή απ’ την παραγωγή είναι χαρακτηριστικό των καιρών. Και για την Αιτ/νία πολύ περισσότερο, όπου, μετά την κατάρρευση της καπνοκαλλιέργειας, σημείο αναφοράς και συνάντησης, σύγκλισης των αγροτών είναι, δυστυχώς, το… καφενείο.
Την ίδια στιγμή έχουμε τις συνεχείς «μεταβολές» που η Ε.Ε. επιφέρει. Και ο αγρότης οφείλει σ’ αυτές να προσαρμοστεί. Πώς όμως θα γίνει αυτό, όταν ο αγρότης της Αιτ/νίας δεν έχει τα εφόδια για να «ελιχθεί»; Και παρεμπιπτόντως, ποιοι και πόσοι αγρότες απ’ το Ξηρόμερο ή το Βάλτο ή την Τριχωνίδα ξέρουν τι σημαίνει «πολλαπλή συμμόρφωση», ποιοι είναι οι «μηχανισμοί παρέμβασης» και τι συνεπάγεται η κατάργησή τους; Και πώς αλήθεια ο αγρότης του νομού μας θα περάσει απ’ τον καπνό στα τρόφιμα, όταν δεν έχει καμιά εμπειρία ή γνώση ούτε επί της παραγωγικής διαδικασίας (τρόποι καλλιέργειας, σκευάσματα, ασθένειες κ.τ.λ.), ούτε όμως επί των προϋποθέσεων που η ίδια η πραγματικότητα πλέον επιβάλλει (πιστοποίηση, ιχνηλασιμότητα, προώθηση κ.τ.λ.);

Να γιατί πρέπει εδώ και τώρα να ιδρυθούν Επαγγελματικές Αγροτικές Σχολές. Εάν θέλουμε το επάγγελμα του αγρότη να έχει μέλλον, αξιοπρέπεια και προοπτικές… Εάν θέλουμε να γίνεται κάποιος αγρότης από επιλογή και όχι από ανάγκη. Αγροτική ΕΠΑΣ, τουλάχιστον μια στο Αγρίνιο για αρχή, στα πρότυπα ίσως της Αβερώφειας Σχολής στη Λάρισα ή της Αμερικανικής στη Θεσσαλονίκη. Αγρότης με την εμπειρία που έχει από παιδί στο χωράφι ή στη στάνη, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι δεν θα επιβιώσει. Είναι δε παράλογο να κάθεται κάποιος στο θρανίο και στο εργαστήρι για να γίνει υδραυλικός λ.χ., και το επίσημο κράτος να μην αναγνωρίζει την ανάγκη εκπαίδευσης των αγροτών, την εποχή μάλιστα που ο πλανήτης διέρχεται διατροφική κρίση και τεράστιες κλιματικές αλλαγές!
Θυμίζουμε και την παράλληλη πρόταση της «Συνείδηση» για ίδρυση και λειτουργία Γαλακτοκομικής Σχολής στο νομό μας, η οποία και είχε υιοθετηθεί απ’ το νομαρχιακό, τότε, συμβούλιο, για λόγους που δεν είναι της παρούσης, όμως, δεν «περπάτησε» στο υπουργείο.

Όλα αυτά και πολλά άλλα… ίσως δεν είναι τυχαία. Και ίσως να ισχύει και εδώ εκείνο που με τόση έμφαση και αγωνία είχε τονίσει ο πρόεδρος της ΕΑΣ Αγρινίου κ. Θωμάς Κουτσουπιάς σε πρόσφατη εκδήλωση για τα φωτοβολταϊκά, ότι δηλαδή… κάποιοι θέλουν τον αγρότη με τρύπιο παντελόνι, να σκάβει μόνο το χωράφι! Και να μπορούν, φυσικά να τον εμπαίζουν, όπως τόσο ανερυθρίαστα κάνουν αυτή την περίοδο με το αγροτικό πετρέλαιο λ.χ. που θα του δώσουν πίσω 3 ευρώ σε δύο δόσεις, όταν το κόστος ανά στρέμμα φτάνει και τα 120 ευρώ (!) ή όταν ο αγρότης είναι ο μόνος που θα πάρει σύνταξη όχι στα 35 χρόνια εργασίας, αλλά… ίσως και στα 49 (με σύνταξη στα 67 και με πληρωμή εισφορών στον ΟΓΑ απ’ τα 18)!

Εστιάζουμε, λοιπόν, στην ανάγκη εκπαίδευσης των αγροτών, επισημαίνοντας ότι στο νομό μας υπάρχουν έτοιμες οι υποδομές. Το Υπ. Παιδείας σε συνεργασία με τον Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης, οφείλουν να συνεργαστούν και να αναζητήσουν λύσεις σ’ ένα απ’ τα σημαντικότερα προβλήματα του αγροδιατροφικού τομέα. Αναμένουμε και τις πρωτοβουλίες των τοπικών συλλογικών οργάνων και φορέων. sinidisi.gr you.gr 8.000 προϊόντα τεχνολογίας σε χαμηλές τιμές. Δωρεάν παράδοση από 300 σημεία! Κάντε Click Εδώ