Μπορεί η ΑΟΖ στο Ιόνιο να «γεννήσει» μια σύγκρουση

Μπορεί η ΑΟΖ στο Ιόνιο να «γεννήσει» μια σύγκρουση η οποία φαίνεται αδιανόητη με τα σημερινά δεδομένα; Πόσο απασχολεί αυτό το ενδεχόμενο τους σχεδιαστές της αμυντικής πολιτικής

της Ελλάδας; Αποτελεί ένας ελληνο-αλβανικός πόλεμος σενάριο επιστημονικής φαντασίας από το πολύ μακρινό μέλλον;
Όχι αν στα επιχειρήματα υπέρ της πρόβλεψης μιας τέτοιας πιθανής εξέλιξης, προστεθεί η παράμετρος νεοθωμανική-αναθεωρητική Τουρκία, συνυπολογισθεί η αναθεωρημένη προς τα πάνω γεωστρατηγική αξία ενός μέχρι πρότινος αναξιοποίητου γεωγραφικού χώρου συν τις «μαγικές λέξεις» που ερεθίζουν τους σύγχρονους δρώντες του γεωπολιτικού περιβάλλοντος: Αγωγοί, πετρέλαιο, φυσικό αέριο…

Το εκρηκτικό κοκτέιλ είναι ήδη έτοιμο να σερβιριστεί, τα ξίφη ακονίζονται και ήδη συγκροτούνται συμμαχίες που υπακούουν περισσότερο στους νόμους που θέσπισε ο «Πόλεμος των Πολιτισμών» του Σάμιουελ Χάντιγκτον. Η σύγκρουση για τον έλεγχο του Ιονίου ή για την ακρίβεια παρεμπόδισης της Ελλάδας να χρησιμοποιήσει υπέρ των εθνικών της συμφερόντων και των συμμάχων της την αρχαία υδάτινη δίοδο συν την ΑΟΖ που ορίζεται, συνιστά ήδη υπόθεση μισού «casus belli» για… κάποιες χώρες σφοδρά ενδιαφερόμενες για τα τεκταινόμενα στην περιοχή.


Παράλληλα οι Αλβανοί λαθρομετανάστες αποικίζουν για 20 συνεχή έτη τα ακριτικά νησιά στο βόρειο Ιόνιο και αλλοιώνουν χρόνο με τον χρόνο δημογραφικά μια ζωτική για τα εθνικά συμφέροντα περιοχή. Όλα είναι πιθανά να συμβούν τα επόμενα χρόνια καθώς Τουρκία και Αλβανία πολλαπλασιάζουν και αναβαθμίζουν τις μεταξύ τους στρατηγικές σχέσεις και το ανάγνωσμα του Θουκυδίδη μαζί με τη γνωστή ρήση του Ιφικράτη είναι διαχρονικά επίκαιρα…